Mama leert

Dat het drukke weken, maanden en zelfs jaren zijn, zoveel is duidelijk. Na vijf weken Leuven op woensdag is de vermoeidheid op en top aanwezig. Het 'treinen' weegt ferm door; gisteren was er alweer vertraging (+30min) waardoor de balans tussen tijd-onderweg (> 4,5u) en les (2u) nogal verstoord is. Een gesprek met de promotor leerde me intussen ook dat er nog veel werk voor de boeg is (terecht). De taken voor het 'woensdagvak' stapelen zich op en we moeten sprinten om niet achter te blijven. Al ben ik blij dat alle studenten dit beamen; het ligt niet louter aan mij. Het ouderschapsverlof komt binnenkort tot een einde, er is een projectdag op school, zaterdag geef ik nog een workshop (tvv. het Kinderkankerfonds)... En voor je het weet is je energielevel gezakt tot net niet op de grond. Enerzijds krijg ik nu geregeld de opmerking: "Nog efkes, je bent er bijna." Anderen spreken dit een beetje tegen: "Let maar op dat je niet helemaal een klop krijgt.&qu

Laat het ons vandaag even over verwachtingen hebben. We koesteren ze allemaal, over de lijst met dingen die we willen afwerken (en volgens onze verwachtingen zullen afwerken), over dat weekend waar we van gaan genieten, over dat avondje uit dat deugd zal doen, over de kinderen die voorbeeldig rustig zullen spelen, over dat examen dat vlot zal gaan, die thesis die uiteraard zal vlotten... En dan is er zoiets als "Het leven zoals het is.". Ik vraag me écht af of het alleen maar bij mij het geval is, maar heel vaak blijft van die verwachtingen weinig over in de realiteit. Enkele voorbeelden van dit weekend. Zaterdagvoormiddag hadden we leermoment ( = een contactmomentje voor onze cursisten die in afstandsonderwijs les volgen) . Alles verliep zoals verwacht en ik huppelde pas om 13u buiten, gewoon omdat het te gezellig/boeiend was om om 12u al te vertrekken. Ik vertrek, met een warm gevoel, huiswaarts. Net wanneer ik de autostrade oprij, zie ik een klein wit briefje tussen m

Rumbeke - Leuven: ongeveer anderhalf uur met de auto; 2u15 met de trein. Leuven - Rumbeke: ongeveer anderhalf uur terug met de auto of 2u15 met de trein. Week 1.  Ik dacht "Hé, het is krokusvakantie, die files zullen wel meevallen, ik neem de auto.". Scenario: De heenrit verliep vlekkeloos. Goede muziek op de achtergrond, zon, vol goede moed aangekomen in Leuven. Voor ik terug richting huis vertrok, checkte ik eventjes de files. Prima, net zoals gedacht, een zeer rustige avondspits. Toen sprong ik in mijn auto en hoorde ik op de radio: "Deze avondspits verloopt zeer rustig, enkel in Zaventem veroorzaakte een ongeval file...". Conclusie: toch een goeie twee uur erover gereden. Week 2.  Ik schaf me terug een Railpass aan. Goedkoper, geen files en die treinreis kan misschien nog nuttig gespendeerd worden. Feit 1: ik word ziek wanneer ik lees/schrijf/werk op de trein. Niet altijd, maar wel heel vaak. Feit 2: ik durf nogal eens de verkeerde trein nemen ( Kent