Misschien, waarschijnlijk, hopelijk, is de komende week officieel mijn laatste week als student.
Misschien, omdat ik nog mijn thesisverdediging heb op donderdag (om 8u in het verre Leuven begot!). Je weet het niet tot je het weet, ik heb alles van a-z zelf geschreven, zelf geanalyseerd, zelf opgezocht... Uiteraard kreeg ik hulp van mijn ongelofelijk behulpzame (géén ironie, 't is de waarheid) promotor, maar ik heb er verdikke hard aan gewerkt (en op gezwoegd). En het eindresultaat vind ik best knap geworden, misschien ook een klein beetje de context (werk - kindjes - gezin - studie) meerekenen maar zelfs zonder die variabelen (jaja, de onderzoekstermen zitten er nog ingestampt) lijkt het me een mooi 'werkje'.
Waarschijnlijk, omdat ik maar één vak meer hoefde af te leggen en ik denk dat mijn metafoor die ik voorbereidde best wel goed was. Ik was erg trots op Ben, de tuinarchitect; Jos, de tuinman en Freya, mijn eigenares van de tuin. Daarnaast heb ik de hackathon overleefd, uren volop keihard werken om uiteindelijk een boeiende presentatie te kunnen geven, dat alleen verdient al 10+
Maar goed, het blijft hopelijk want je weet maar nooit (ik val in herhaling). Ten eerste zou het nogal arrogant zijn om te denken dat het gelukt is, naar mijn goesting kàn je dat gewoon niet 100% zeker weten. Ten tweede zie je zelf je eigen fouten niet meer op den duur en kan er onderweg toch een steek gevallen zijn. Ik hoop ten zeerste van niet maar tot ik het zwart op wit zie, geloof ik niet dat het binnen is. Waar ik op hoopte aan het begin van het jaar, dat is wél werkelijkheid geworden. Ik heb méér uren dan ik dacht, veel meer uren, gespendeerd aan het onderzoeken van, het lezen van, het verwerken van, het herwerken van die masterproef. Ik wou geen spijt hebben en denken "had ik maar...", dat denk ik niet, ik heb àlles (en meer) gegeven. Dus wat de uitkomst ook zal zijn, je mag me gerust proficiateren met mijn doorzettingsvermogen, dat heeft me op vlak van studeren dit jaar absoluut niet in de steek gelaten. Ook deze week ga ik nog even doorduwen om het laatste beetje dat nog overblijft eruit te persen.
Woensdagavond ga ik hopelijk voor het laatst alleen op hotel in Leuven, waarschijnlijk zal ik op zijn van de zenuwen maar misschien zal ik ook nog even genieten van "die laatste keer".
Wish me luck*
Misschien, omdat ik nog mijn thesisverdediging heb op donderdag (om 8u in het verre Leuven begot!). Je weet het niet tot je het weet, ik heb alles van a-z zelf geschreven, zelf geanalyseerd, zelf opgezocht... Uiteraard kreeg ik hulp van mijn ongelofelijk behulpzame (géén ironie, 't is de waarheid) promotor, maar ik heb er verdikke hard aan gewerkt (en op gezwoegd). En het eindresultaat vind ik best knap geworden, misschien ook een klein beetje de context (werk - kindjes - gezin - studie) meerekenen maar zelfs zonder die variabelen (jaja, de onderzoekstermen zitten er nog ingestampt) lijkt het me een mooi 'werkje'.
Waarschijnlijk, omdat ik maar één vak meer hoefde af te leggen en ik denk dat mijn metafoor die ik voorbereidde best wel goed was. Ik was erg trots op Ben, de tuinarchitect; Jos, de tuinman en Freya, mijn eigenares van de tuin. Daarnaast heb ik de hackathon overleefd, uren volop keihard werken om uiteindelijk een boeiende presentatie te kunnen geven, dat alleen verdient al 10+
Maar goed, het blijft hopelijk want je weet maar nooit (ik val in herhaling). Ten eerste zou het nogal arrogant zijn om te denken dat het gelukt is, naar mijn goesting kàn je dat gewoon niet 100% zeker weten. Ten tweede zie je zelf je eigen fouten niet meer op den duur en kan er onderweg toch een steek gevallen zijn. Ik hoop ten zeerste van niet maar tot ik het zwart op wit zie, geloof ik niet dat het binnen is. Waar ik op hoopte aan het begin van het jaar, dat is wél werkelijkheid geworden. Ik heb méér uren dan ik dacht, veel meer uren, gespendeerd aan het onderzoeken van, het lezen van, het verwerken van, het herwerken van die masterproef. Ik wou geen spijt hebben en denken "had ik maar...", dat denk ik niet, ik heb àlles (en meer) gegeven. Dus wat de uitkomst ook zal zijn, je mag me gerust proficiateren met mijn doorzettingsvermogen, dat heeft me op vlak van studeren dit jaar absoluut niet in de steek gelaten. Ook deze week ga ik nog even doorduwen om het laatste beetje dat nog overblijft eruit te persen.
Woensdagavond ga ik hopelijk voor het laatst alleen op hotel in Leuven, waarschijnlijk zal ik op zijn van de zenuwen maar misschien zal ik ook nog even genieten van "die laatste keer".
Wish me luck*
Reacties
Een reactie posten