Een onderwerp is één, het voor je zien volgt pas heel wat cijfertjes later bij mij. Na de loting nam ik meteen contact op met mijn promotor. Ik ken mezelf, hoe langer het duurt eer ik concrete info heb, hoe angstiger ik word dat het niet zal lukken.
De eerste afspraak ging meteen de week na de loting al door: i-de-aal! Mijn promotor is een ongelofelijke enthousiaste post-doc die met veel passie en ambitie sprak over haar onderzoek(en). Hoewel het énorm boeiend was, had ik zin om mijn boeken weg te stoppen en ver weg te lopen om nooit of te nimmer meer terug te keren. Haar uitleg kon niet beter, ik kreeg echt meteen alle informatie die ik nodig had om te kunnen starten, maar ik zag zovéél dat ik even niet wist waar ik het had.
Onderweg in de auto was ik alweer in gedachten "Misschien moet ik het over twee jaar spreiden." of "Misschien had ik beter een ander onderzoek gekozen.". Allemaal belachelijke gedachtes aangezien ik het onderwerp kreeg waar ik het meeste enthousiast over was en alle andere grote hindernissen uit de weg geruimd waren. En toch...
Ik besefte dat ik dit jaar niet kan weggooien en dat opgeven nog voor het goed en wel gestart is nooit een goed idee is. Mijn promotor leek wel helderziende, bij thuiskomst kreeg ik enkele onderzoeken via mail en daardoor kon ik vertrouwd raken met de belangrijkste begrippen. Het gaf courage: lezen wat mijn topic inhield zorgde dat ik snel weer ontdekte waarom ik zo enthousiast was geweest.
Na het lezen van deze literatuur maakte ik een grote mindmap. Alles wat in me opkwam (wie zijn de participanten, wat wordt getest, wat kan nuttig zijn, welke begrippen zou ik kunnen gebruiken...) noteerde ik. Daarna - verrassing - gebruikte ik kleurtjes om alles te "sorteren" volgens mijn persoonlijke idee. Het geheel goot ik nadien in een Word-document wat ik doorstuurde naar mijn promotor. Een eerste kapstokje was geboren.
In de 'tweede ronde' ging ik aan de slag met mijn kernbegrippen. Rond ieder kernbegrip zocht ik via Limo e.d. nieuwe literatuur. Ook m.b.v. het sneeuwbaleffect kwam ik bij nieuwe interessante onderzoeken terecht. Intussen ben ik heel veel aan het lezen en wordt het onderzoek uitgevoerd, wat ook data input vereist en binnenkort analyses... To be continued.
De eerste afspraak ging meteen de week na de loting al door: i-de-aal! Mijn promotor is een ongelofelijke enthousiaste post-doc die met veel passie en ambitie sprak over haar onderzoek(en). Hoewel het énorm boeiend was, had ik zin om mijn boeken weg te stoppen en ver weg te lopen om nooit of te nimmer meer terug te keren. Haar uitleg kon niet beter, ik kreeg echt meteen alle informatie die ik nodig had om te kunnen starten, maar ik zag zovéél dat ik even niet wist waar ik het had.
Onderweg in de auto was ik alweer in gedachten "Misschien moet ik het over twee jaar spreiden." of "Misschien had ik beter een ander onderzoek gekozen.". Allemaal belachelijke gedachtes aangezien ik het onderwerp kreeg waar ik het meeste enthousiast over was en alle andere grote hindernissen uit de weg geruimd waren. En toch...

Na het lezen van deze literatuur maakte ik een grote mindmap. Alles wat in me opkwam (wie zijn de participanten, wat wordt getest, wat kan nuttig zijn, welke begrippen zou ik kunnen gebruiken...) noteerde ik. Daarna - verrassing - gebruikte ik kleurtjes om alles te "sorteren" volgens mijn persoonlijke idee. Het geheel goot ik nadien in een Word-document wat ik doorstuurde naar mijn promotor. Een eerste kapstokje was geboren.
In de 'tweede ronde' ging ik aan de slag met mijn kernbegrippen. Rond ieder kernbegrip zocht ik via Limo e.d. nieuwe literatuur. Ook m.b.v. het sneeuwbaleffect kwam ik bij nieuwe interessante onderzoeken terecht. Intussen ben ik heel veel aan het lezen en wordt het onderzoek uitgevoerd, wat ook data input vereist en binnenkort analyses... To be continued.
Reacties
Een reactie posten