Er zijn zo van die dagen en van die momenten... Hierbij een tweede lijstjes met "amai-dat-had-ik-niet-verwacht" of "whoopsie-dat-deed-ik-dus-ook-weer".
> Aankomen op je mondeling examen van een vak, bij een prof die je nog nooit of te nimmer gezien hebt. Sommige colleges worden opgenomen en bekijk je van thuis uit als werkstudent. Meestal is de klank erg duidelijk maar zit/staat de prof nogal ver. Voor het desbetreffende examen was er eerst voorbereidingstijd. Ik had er een ça-va-gevoel bij, tot ik binnenkwam. Die prof deed me zo fel aan iemand anders denken dat ik volledig mijn kluts kwijt was.
> Denken "vanavond doe ik dit en dat nog" en dan uiteindelijk vier uur vastzitten op de trein. Iedere openbaar-vervoer-gebruiker herkent het wel, denk ik. Vertragingen, afschaffingen, stakingen... Geregeld wanneer ik naar Leuven trok (vanuit het verre Roeselare), kreeg ik te maken met allerhande 'probleempjes'. Eén keer heb ik toch serieus gevloekt toen ik op geen enkele manier tijdig thuis kon geraken én geen koffie/boekske/goed humeur bij me had.
> De aula niet vinden, daar ben ik ook kampioen in gebleken. Geregeld konden mensen mij zien lopen met de smartphone die luidkeels opperde: "SLA LINKSAF", om mij vijf minuten later terug te zien passeren met de mededeling: "SLA RECHTSAF". Euh, tja, vrouwen en oriëntatie? Of gewoon een slechte gps... (Waarschijnlijk ligt het toch gewoon aan mij.)
> Plots word je de trouwste koffieklant ooit, zowel bij de Nespresso als de Starbucks. Ik geef toe, ik was al een fervent koffiedrinker, maar door terug te studeren werd ik pas écht een koffiefanaat. Een bakje troost, een kopje I-work-a-latté, een ik-heb-keelpijn-maar-blijf-bezig-frappuchino, een ik-mag-niet-in-slaap-vallen-in-mijn-espresso'tootje, voor elke situatie, een koffietje.
> Aankomen op je mondeling examen van een vak, bij een prof die je nog nooit of te nimmer gezien hebt. Sommige colleges worden opgenomen en bekijk je van thuis uit als werkstudent. Meestal is de klank erg duidelijk maar zit/staat de prof nogal ver. Voor het desbetreffende examen was er eerst voorbereidingstijd. Ik had er een ça-va-gevoel bij, tot ik binnenkwam. Die prof deed me zo fel aan iemand anders denken dat ik volledig mijn kluts kwijt was.
> Denken "vanavond doe ik dit en dat nog" en dan uiteindelijk vier uur vastzitten op de trein. Iedere openbaar-vervoer-gebruiker herkent het wel, denk ik. Vertragingen, afschaffingen, stakingen... Geregeld wanneer ik naar Leuven trok (vanuit het verre Roeselare), kreeg ik te maken met allerhande 'probleempjes'. Eén keer heb ik toch serieus gevloekt toen ik op geen enkele manier tijdig thuis kon geraken én geen koffie/boekske/goed humeur bij me had.
> De aula niet vinden, daar ben ik ook kampioen in gebleken. Geregeld konden mensen mij zien lopen met de smartphone die luidkeels opperde: "SLA LINKSAF", om mij vijf minuten later terug te zien passeren met de mededeling: "SLA RECHTSAF". Euh, tja, vrouwen en oriëntatie? Of gewoon een slechte gps... (Waarschijnlijk ligt het toch gewoon aan mij.)
Reacties
Een reactie posten