Ik krijg heel geregeld de vraag "Maar oe daj gij da allemaal doet!?".
Awel... Er is jammergenoeg geen sluitende methode. Ik doe inderdaad een en ander tegelijk, net zoals ik-weet-niet-hoeveel-mensen. Neen zeggen is niet echt een van mijn specialiteiten, maar ik heb het wel al wat geleerd de afgelopen jaren.
Uiteindelijk komt het simpelweg neer op: wat wil je doen, wat moet je doen en wat ga je doen?
Bijvoorbeeld: je MOET voor de kindjes zorgen. Je kan hen geen drie weken uitzetten omdat het even niet uitkomt. Je WIL graag een bepaalde job/studie/naar de kapper/sporten/uitgaan/... Je MOET werken want je moet wel de rekeningen kunnen betalen. Je WIL graag een bepaalde job uitoefenen.
FEIT 1: alles kan niet, of toch niet tegelijk.
Waar ik een dikke (haha) twee jaar geleden heel hard vermagerde, zijn er nu terug een kleine tien kilo bij. Frustrerend? Bwa. Een beetje. Maar niet onoverkomelijk. Waarom? Omdat ik ook wou werken, wou extra kleinigheidjes doen, omdat ik wou tijd maken voor iedereen hier thuis. Omdat ik door de rugpijn soms gewoon geen goesting heb om extra te bewegen. Omdat ik mijn studies wou opnemen en daar ook volledig wou voor gaan. En weet je, er zijn maar 24u/dag, dan heb je ook bepaalde limitaties.
FEIT 2: je moet kiezen, of toch tijdelijk.
Ik heb gekozen om mijn eetschema even opzij te zetten. Ik kook zowat iedere dag, ik eet relatief gezond maar ik heb geen discipline om én al mijn eten af te wegen/te controleren én voor iedereen te zorgen én een thesis te schrijven én te studeren én te werken én... Jammer, ja. Maar 't zijn keuzes. Ik probeer alles een béétje binnen de perken te houden maar vooral realistisch te zijn. Soms moet je even kiezen, hoe belangrijk alles ook is. Op een bepaald moment komt alles terug op zijn plooi, probeer je vooral dat te herinneren.
FEIT 3: je moet doelen opsplitsen.
Zeker bij keuzes die veel tijd vragen is het (volgens mij) erg belangrijk om je doel op te splitsen in allerlei kleinere doelen. Zo kan je effectief 'kleinigheden' afwerken en behaal je tussendoor kleine successen die weer motiveren om verder te gaan. Die doelen (hoor je me al komen?) noteer ik in mijn planner/agenda. Ook hier weer: realistisch zijn (een volledig onderzoek uitschrijven in één dag is niet echt realistisch), en niet panikeren wanneer een doel toch niet tijdig behaald wordt. Wel je plan bijstellen en (nog) realistisch(er) bijwerken.
FEIT 4: soms moet je "FOERT" zeggen.
Er zijn dagen waarop het echt niet vooruit gaat. Je hoeft er natuurlijk geen gewoonte van te maken (anders zal het niet lukken), maar af en toe moet je "FOERT" kunnen zeggen. Soms begin ik te werken en moet ik een tekst vijfmaal lezen voor ik het snap. Niet omdat hij te moeilijk is maar omdat het gewoon niet lukt. Op zo'n moment moet je durven zeggen: "Dit is het niet." en kan je wat anders gaan doen. Dat 'wat anders doen' varieert hier van een bad/douche nemen, strijken, koken, tot een wandeling tot Netflix kijken. Als je jezelf op die hele slechte momenten dwingt om verder te doen, raak je enkel maar gefrustreerd.
Vaak is het zo dat ik door "FOERT" te zeggen druk van de ketel neem en nadien des te sneller door werk. Soms is dat dan tot 's avonds laat, maar dan heb ik iets gehad aan mijn dag én aan mijn avond.
De andere optie is om een ganse dag traag te werken, gefrustreerd te zijn 's avonds en daarna een hele nacht wakker te liggen "Omdat het niet ging zoals ik hoopte".
FEIT 5: geloof in jezelf maar ook niet teveel.
De dingen die ik het minst goed deed (of rotslecht deed) waren vaak dingen waar ik een extreem goed gevoel bij had. Erg idioot, maar soms zorgt een bepaalde invalshoek ervoor dat je blind wordt voor alles rondom die invalshoek. Uiteraard moet je geloven dat je iets kan en dat het zal lukken. Maar probeer ook steeds kritisch te blijven; is er naast je hyper-ongelofelijke-fantastische-idee nog een andere (minder flashy) mogelijkheid?
FEIT 6: een goeie portie geluk is ook nuttig.
Als puntje bij paaltje komt hebben wij nog nooit gigantische tegenslagen gehad; aan het einde van de huidige rit zijn we met zijn allen gezond, we zijn in staat om te werken, we voelen ons goed, we hebben een (toffe!) job, ik heb de mogelijkheid om verder te studeren... Dus soms heb je ook simpelweg geluk nodig. Hout afkloppen dat we ook de komende jaren dat klavertje vier aan onze zijde blijven houden...
Awel... Er is jammergenoeg geen sluitende methode. Ik doe inderdaad een en ander tegelijk, net zoals ik-weet-niet-hoeveel-mensen. Neen zeggen is niet echt een van mijn specialiteiten, maar ik heb het wel al wat geleerd de afgelopen jaren.
Uiteindelijk komt het simpelweg neer op: wat wil je doen, wat moet je doen en wat ga je doen?
Bijvoorbeeld: je MOET voor de kindjes zorgen. Je kan hen geen drie weken uitzetten omdat het even niet uitkomt. Je WIL graag een bepaalde job/studie/naar de kapper/sporten/uitgaan/... Je MOET werken want je moet wel de rekeningen kunnen betalen. Je WIL graag een bepaalde job uitoefenen.
FEIT 1: alles kan niet, of toch niet tegelijk.
Waar ik een dikke (haha) twee jaar geleden heel hard vermagerde, zijn er nu terug een kleine tien kilo bij. Frustrerend? Bwa. Een beetje. Maar niet onoverkomelijk. Waarom? Omdat ik ook wou werken, wou extra kleinigheidjes doen, omdat ik wou tijd maken voor iedereen hier thuis. Omdat ik door de rugpijn soms gewoon geen goesting heb om extra te bewegen. Omdat ik mijn studies wou opnemen en daar ook volledig wou voor gaan. En weet je, er zijn maar 24u/dag, dan heb je ook bepaalde limitaties.
FEIT 2: je moet kiezen, of toch tijdelijk.
Ik heb gekozen om mijn eetschema even opzij te zetten. Ik kook zowat iedere dag, ik eet relatief gezond maar ik heb geen discipline om én al mijn eten af te wegen/te controleren én voor iedereen te zorgen én een thesis te schrijven én te studeren én te werken én... Jammer, ja. Maar 't zijn keuzes. Ik probeer alles een béétje binnen de perken te houden maar vooral realistisch te zijn. Soms moet je even kiezen, hoe belangrijk alles ook is. Op een bepaald moment komt alles terug op zijn plooi, probeer je vooral dat te herinneren.
FEIT 3: je moet doelen opsplitsen.
Zeker bij keuzes die veel tijd vragen is het (volgens mij) erg belangrijk om je doel op te splitsen in allerlei kleinere doelen. Zo kan je effectief 'kleinigheden' afwerken en behaal je tussendoor kleine successen die weer motiveren om verder te gaan. Die doelen (hoor je me al komen?) noteer ik in mijn planner/agenda. Ook hier weer: realistisch zijn (een volledig onderzoek uitschrijven in één dag is niet echt realistisch), en niet panikeren wanneer een doel toch niet tijdig behaald wordt. Wel je plan bijstellen en (nog) realistisch(er) bijwerken.
Een beetje realisme kan een droom in werkelijkheid nog mooier maken.
FEIT 4: soms moet je "FOERT" zeggen.
Er zijn dagen waarop het echt niet vooruit gaat. Je hoeft er natuurlijk geen gewoonte van te maken (anders zal het niet lukken), maar af en toe moet je "FOERT" kunnen zeggen. Soms begin ik te werken en moet ik een tekst vijfmaal lezen voor ik het snap. Niet omdat hij te moeilijk is maar omdat het gewoon niet lukt. Op zo'n moment moet je durven zeggen: "Dit is het niet." en kan je wat anders gaan doen. Dat 'wat anders doen' varieert hier van een bad/douche nemen, strijken, koken, tot een wandeling tot Netflix kijken. Als je jezelf op die hele slechte momenten dwingt om verder te doen, raak je enkel maar gefrustreerd.
Vaak is het zo dat ik door "FOERT" te zeggen druk van de ketel neem en nadien des te sneller door werk. Soms is dat dan tot 's avonds laat, maar dan heb ik iets gehad aan mijn dag én aan mijn avond.
De andere optie is om een ganse dag traag te werken, gefrustreerd te zijn 's avonds en daarna een hele nacht wakker te liggen "Omdat het niet ging zoals ik hoopte".
FEIT 5: geloof in jezelf maar ook niet teveel.
De dingen die ik het minst goed deed (of rotslecht deed) waren vaak dingen waar ik een extreem goed gevoel bij had. Erg idioot, maar soms zorgt een bepaalde invalshoek ervoor dat je blind wordt voor alles rondom die invalshoek. Uiteraard moet je geloven dat je iets kan en dat het zal lukken. Maar probeer ook steeds kritisch te blijven; is er naast je hyper-ongelofelijke-fantastische-idee nog een andere (minder flashy) mogelijkheid?
FEIT 6: een goeie portie geluk is ook nuttig.
Als puntje bij paaltje komt hebben wij nog nooit gigantische tegenslagen gehad; aan het einde van de huidige rit zijn we met zijn allen gezond, we zijn in staat om te werken, we voelen ons goed, we hebben een (toffe!) job, ik heb de mogelijkheid om verder te studeren... Dus soms heb je ook simpelweg geluk nodig. Hout afkloppen dat we ook de komende jaren dat klavertje vier aan onze zijde blijven houden...
Blijf gewoon weg van de hoeken; ongeluk zit immers in een klein hoekje.
Reacties
Een reactie posten