De eerste pannenkoek mislukt altijd. Een thesis mislukt niet alleen de eerste keer, je moet blijven proberen, woorden toevoegen en verwijderen en met een beetje geluk vormt dit alles zich tot een eindresultaat dat toonbaar is. Soms zit er al potentieel in maar is de vorm nog niet in orde. Soms lijkt de vorm indrukwekkend maar als je ervan proeft blijkt het toch niet dat te zijn...
Een thesis lijkt ook een beetje op een goeie cocktail: niet eenvoudig samen te stellen. Je kan natuurlijk één en ander samen in de mix doen, maar de finesse, die kan je zo niet verwachten. Enkel met exact de juiste ingrediënten, bereik je die topsmaak. Urenlang wikken en wegen om het dan uiteindelijk nog even over een andere boeg te gooien. Hopende dat er binnenkort wat 'leesbaars' op het scherm verschijnt.
Wanneer we over gaan op de warme dranken vergelijk ik die masterproef het liefst met een koffie verkeerd. Net genoeg melk, net genoeg koffie. Geen al te extreem taalgebruik want één onderzoek maakt de wereld niet, anderzijds net genoeg kracht om aan te tonen dat jouw onderzoek echt wel de moeite waard was.
Bij de koffie hoort uiteraard een sneukelingske. Ooit al eens een stukje chocolade geprobeerd? Instant happiness. Dezelfde beleving maak je mee (of toch bijna, niets evenaart chocolade) wanneer je een positieve zin terugkrijgt op je uitgeschreven masterproef. Daar doe je het voor: voor die endorfines die vrijgemaakt worden als het even goed loopt...
Wat duizenden kookboeken ook mogen promoten, snel koken kan prima smaken maar levert nooit dezelfde kwaliteit af als koken met geduld en tijd. En veel liefde. Een 'goeie' thesis kost véél tijd, véél geduld en moet je met véél liefde proberen te behandelen. Geregeld eens proeven, de ideeën goed laten pruttelen, nadenken voor je een nieuw ingrediënt toevoegt, een ander eens laten proeven... Dit soort menu vind je niet in een snelkookboek. Denk ik. Ik weet het U te zeggen, liever vroeg dan laat.
Een thesis lijkt ook een beetje op een goeie cocktail: niet eenvoudig samen te stellen. Je kan natuurlijk één en ander samen in de mix doen, maar de finesse, die kan je zo niet verwachten. Enkel met exact de juiste ingrediënten, bereik je die topsmaak. Urenlang wikken en wegen om het dan uiteindelijk nog even over een andere boeg te gooien. Hopende dat er binnenkort wat 'leesbaars' op het scherm verschijnt.
Wanneer we over gaan op de warme dranken vergelijk ik die masterproef het liefst met een koffie verkeerd. Net genoeg melk, net genoeg koffie. Geen al te extreem taalgebruik want één onderzoek maakt de wereld niet, anderzijds net genoeg kracht om aan te tonen dat jouw onderzoek echt wel de moeite waard was.
Bij de koffie hoort uiteraard een sneukelingske. Ooit al eens een stukje chocolade geprobeerd? Instant happiness. Dezelfde beleving maak je mee (of toch bijna, niets evenaart chocolade) wanneer je een positieve zin terugkrijgt op je uitgeschreven masterproef. Daar doe je het voor: voor die endorfines die vrijgemaakt worden als het even goed loopt...
Wat duizenden kookboeken ook mogen promoten, snel koken kan prima smaken maar levert nooit dezelfde kwaliteit af als koken met geduld en tijd. En veel liefde. Een 'goeie' thesis kost véél tijd, véél geduld en moet je met véél liefde proberen te behandelen. Geregeld eens proeven, de ideeën goed laten pruttelen, nadenken voor je een nieuw ingrediënt toevoegt, een ander eens laten proeven... Dit soort menu vind je niet in een snelkookboek. Denk ik. Ik weet het U te zeggen, liever vroeg dan laat.
Reacties
Een reactie posten