Er zijn mensen die het maar niet kunnen laten om naar onze drie nakomelingetjes te kijken en mij te vertellen "hoeveel ze later wel zullen kosten". Dat het erg moeilijk is om enig idee te hebben over wat verder studeren kost. Diezelfde mensen vergeten dat ik eerst en vooral ooit zelf fulltime student was en ten tweede dat ik de laatste jaren zélf mijn opleiding betaalde. Als dikbetaalde (ironie!) ambtenaar met eerdere diploma's heb je geen recht op opleidingscheques, extra ondersteuning, tegemoetkoming.... Dus als je me vraagt wat de laatste jaren letterlijk gekost hebben: véél geld! Ik betaalde volledig inschrijvingsgeld (kassa, kassa); treinbiljetten om naar Leuven af te reizen, parkeergeld voor die avonden waarop ik er enkel met de auto kon geraken, boeken, cursussen, rekentoestellen, programma's... Het kostenplaatje was lager dan een kotstudent (uiteraard), maar geregeld 'moest' ik ook op hotel. Als je om 9u 's morgens of om 8u 's morgens een mondeling examen hebt, verhoog je je slaagkansen écht door op tijd rustig aanwezig te zijn. Hoewel ik niet in de Hilton of gelijkaardige hotels huisde, die rekeningen dikten toch aan.
Quality-time, ik heb altijd geweigerd om al teveel tijd met de kleintjes te verliezen door voornamelijk avond- en nachtwerk te verrichten maar de afgelopen maanden is er toch wel een pak tijd 'verloren' gegaan op dat vlak. Dat was onvermijdelijk om die masterproef af te werken, het was kiezen voor de minst slechte versie; doorwerken en hopen dat er in de vakantie écht vakantie kon zijn, ofwel treuzelen en nog twee maanden in den blok zitten. Ik hoop ten zeerste dat het doorwerken zijn vruchten afgeworpen heeft, de vakantiestemming is hier intussen al aanwezig!
Gezondheid, hoewel ik gepoogd heb om het zo gezond mogelijk te houden, is er op dit vlak toch redelijk wat fout gelopen. Urenlang stilzitten achter de computer, dagen, nachtenlang... Het werkt niet bevorderlijk voor je lichaam. De afgelopen drie maand was er ook amper tijd om rustig te eten of veel aandacht te besteden aan gezonde(re) voeding/gerechten. Vaak was het eenvoudig om voor de klassieke Vlaamse keuken te gaan en laat die nu niet zo lief zijn voor de lijn. Ik hoor alweer anderen denken "Goh, allemaal excuses!". Voor één keer zou ik dan echt willen roepen: "DE.BOOM.IN.". Lees de feiten: werkende echtgenote (zonder poets/strijkvrouw) met drie kinderen en een meer dan parttime studie, seriously. Niet te vergeten dat ik het afgelopen halfjaar nog workshops deed voor het KinderKankerFonds, geregeld ging meehelpen op school (fruit snijden, rijden naar de sportdagen) en een communiefeest had. En dan kunt ge nog gaan zeveren over de zogenaamde prioriteiten, awel, ik heb prioriteiten gesteld en ik ben héél content met die prioriteiten. Dat ik minder content ben met de staat van mijn verpakking, dat is een feit, maar ik zou het zo opnieuw doen. Nu is't vooruit, en als ik zeg dat ook dit weer goed komt, dan komt dat ook gewoon weer in orde.
Sociaal leven, pas vorige week, na de masterproefverdediging, viel de frank dat het sociale leven toch een beetje een deuk gekregen heeft. Ik ben op zot veel plaatsen en events geweest de afgelopen twee jaar, maar steeds met de rem erop. Niet dat ik het nodig vind om telkens compleet los te gaan, maar er was altijd een verstandig stemmetje aanwezig die zei: "Nu nog zoveel uur genieten en dan weer ...". Naar gemoedsrust toe, naar volledig into-the-moment zijn, was het geheel toch wel zwaar.
Twee dagen van mijn huidige zomervakantie heeft het me intussen ook gekost. Vorige week donderdag na de proclamatie zijn we nog iets gaan drinken en ik ben twee dagen slingerziek geweest. Vollédig onterecht, ik had amper iets gedronken. Ik vermoed dat het vat met zenuwen en slaaptekort eindelijk gebarsten was.
Zonder dramatisch te willen doen, 't was een dolgedraaide rit. Onafhankelijk van de resultaten (die pas eind deze week bekendgemaakt worden), weet ik dat ik niet in de wieg gelegd ben voor wetenschappelijk onderzoek. Vroeger was ik overtuigd dat dit mijn ding ging zijn, met mijn neus tussen de boeken, nieuwe dingen opsnuiven, mee aan de wieg staan van één of andere methodologie... blijkt dit niet het geval te zijn! Ik hoef me wel nooit meer af te vragen "Wat als...", nu weet ik het tenminste. Ik moet er wel bij zeggen dat wat ik geleerd heb ongelofelijk veel bijdraagt aan mijn huidige job én dat ik met een volledig andere bril naar de onderwijspraktijken kijk. Dus sowieso was dit knettergek avontuur het waard, achteraf gezien.
Quality-time, ik heb altijd geweigerd om al teveel tijd met de kleintjes te verliezen door voornamelijk avond- en nachtwerk te verrichten maar de afgelopen maanden is er toch wel een pak tijd 'verloren' gegaan op dat vlak. Dat was onvermijdelijk om die masterproef af te werken, het was kiezen voor de minst slechte versie; doorwerken en hopen dat er in de vakantie écht vakantie kon zijn, ofwel treuzelen en nog twee maanden in den blok zitten. Ik hoop ten zeerste dat het doorwerken zijn vruchten afgeworpen heeft, de vakantiestemming is hier intussen al aanwezig!
Gezondheid, hoewel ik gepoogd heb om het zo gezond mogelijk te houden, is er op dit vlak toch redelijk wat fout gelopen. Urenlang stilzitten achter de computer, dagen, nachtenlang... Het werkt niet bevorderlijk voor je lichaam. De afgelopen drie maand was er ook amper tijd om rustig te eten of veel aandacht te besteden aan gezonde(re) voeding/gerechten. Vaak was het eenvoudig om voor de klassieke Vlaamse keuken te gaan en laat die nu niet zo lief zijn voor de lijn. Ik hoor alweer anderen denken "Goh, allemaal excuses!". Voor één keer zou ik dan echt willen roepen: "DE.BOOM.IN.". Lees de feiten: werkende echtgenote (zonder poets/strijkvrouw) met drie kinderen en een meer dan parttime studie, seriously. Niet te vergeten dat ik het afgelopen halfjaar nog workshops deed voor het KinderKankerFonds, geregeld ging meehelpen op school (fruit snijden, rijden naar de sportdagen) en een communiefeest had. En dan kunt ge nog gaan zeveren over de zogenaamde prioriteiten, awel, ik heb prioriteiten gesteld en ik ben héél content met die prioriteiten. Dat ik minder content ben met de staat van mijn verpakking, dat is een feit, maar ik zou het zo opnieuw doen. Nu is't vooruit, en als ik zeg dat ook dit weer goed komt, dan komt dat ook gewoon weer in orde.
Sociaal leven, pas vorige week, na de masterproefverdediging, viel de frank dat het sociale leven toch een beetje een deuk gekregen heeft. Ik ben op zot veel plaatsen en events geweest de afgelopen twee jaar, maar steeds met de rem erop. Niet dat ik het nodig vind om telkens compleet los te gaan, maar er was altijd een verstandig stemmetje aanwezig die zei: "Nu nog zoveel uur genieten en dan weer ...". Naar gemoedsrust toe, naar volledig into-the-moment zijn, was het geheel toch wel zwaar.
Twee dagen van mijn huidige zomervakantie heeft het me intussen ook gekost. Vorige week donderdag na de proclamatie zijn we nog iets gaan drinken en ik ben twee dagen slingerziek geweest. Vollédig onterecht, ik had amper iets gedronken. Ik vermoed dat het vat met zenuwen en slaaptekort eindelijk gebarsten was.
Zonder dramatisch te willen doen, 't was een dolgedraaide rit. Onafhankelijk van de resultaten (die pas eind deze week bekendgemaakt worden), weet ik dat ik niet in de wieg gelegd ben voor wetenschappelijk onderzoek. Vroeger was ik overtuigd dat dit mijn ding ging zijn, met mijn neus tussen de boeken, nieuwe dingen opsnuiven, mee aan de wieg staan van één of andere methodologie... blijkt dit niet het geval te zijn! Ik hoef me wel nooit meer af te vragen "Wat als...", nu weet ik het tenminste. Ik moet er wel bij zeggen dat wat ik geleerd heb ongelofelijk veel bijdraagt aan mijn huidige job én dat ik met een volledig andere bril naar de onderwijspraktijken kijk. Dus sowieso was dit knettergek avontuur het waard, achteraf gezien.
Reacties
Een reactie posten