't Is echt gebeurd, ik ben afgestudeerd. Mijn laatste mijlpaal qua studeren werd bereikt, on-ge-lo-fe-lijk. Iedereen rondom me weet dat ik de afgelopen maanden dag én nacht gewerkt heb om alles rond te krijgen. Ik was geen mens meer op het einde, maar kijk, het risico dat ik nam was het waard, 't is gelukt. Dat betekent dat ik heel fier, happy en vrolijk zou moeten zijn, maar het dringt nog niet echt door. Nog even wachten op die gekheid dus.
Ik kreeg de afgelopen 30u heel veel de vraag: "En wat ga je nu allemaal doen?". Er zijn veel dingen die ik nog niet weet maar enkele dingen die ik wél al weet of zal doen.
* Neen, ik wil geen directeur worden of een hoger ambt bekleden of een ongelofelijk goed klinkende functie uitoefenen. Neen. Ik wil terug voor 500% voor de klas staan, er is speling voor welke klas dit precies is, maar ik wil mensen helpen om zelf hun opleiding te vervolledigen. Ik wil die persoon zijn die zegt "jij kan dat" en hen erdoor trekken nog voor ze het zelf geloven. Ik wil doen waar ik goed in ben en dat is het uitleggen, ondersteunen en mensen overtuigen dat ze iets kunnen bereiken.
* Neen, ik heb geen nood aan nog een ma-na-ma (master-na-master) of een 'serieuze' vervolgopleiding. Neen, ik zal écht niet eeuwig studeren. Maar neen, ik zal ook niet stilzitten. Ik bén al aan het broeden op nieuwe projectjes/ideetjes/... maar die gaan vooral de creatievere toer op. Denk meer richting het koken, tekenen of misschien word ik wel die barista die ik ooit wou zijn.
* Netflix. Dat is eentje die ik met plezier veel uren zal benutten. Dan hoef ik eindelijk niet meer schaapachtig te grinniken wanneer iedereen over dé serie van het moment praat. Al vond ik dat grinniken zo erg nog niet en is er helemaal niets mis met schapen.
* Koken. Geen grootkeukenmenu meer. Terug verfijning, genieten van wat er op tafel komt in plaats van te zorgen dat iedereen zijn buik gewoon voldoende gevuld is. En misschien vooral zorgen dat mijn buik weer wat minder gevuld is, 't zijn de details die het hem doen.
* Hoewel ik wel te vinden ben voor enkele feestjes (we hadden er gisterenavond al eentje die me erg bevallen is), wil ik vooral RUST. Waar ik vooraf dacht dat ik hierna zou losbreken, wil ik nu vooral eens in de zetel zitten, stressloos met de kiddies knutselen, rustig een theetje drinken, rustig een boekje lezen, rustig een serietje kijken... Rustig. Kernbegrip. En noodzaak. Dus de a-sociaalheid gaat nog even verder, ik zit in mijn bubbel en blijf even in mijn bubbel.
* Ik heb goesting. Goesting om mijn lessen volgend schooljaar eens anders aan te pakken. Goesting om op zoek te gaan naar interactie(re) dingen om mijn afstandscursisten (en ook de 'gewone' cursisten) (nog) meer kwaliteit aan te bieden. Om hen minder eenzaam te maken tussen hun boeken. Nu ik nog héél goed begrijp hoe het voelt als werk/huisvrouw/student, is het de moment om dat ijzer te smeden, nu het nog kokend heet is.
Ik blijf hier voorlopig (?) geregeld een blogske placeren, ik vermoed dat "mama nog veel te leren heeft". We zien wel wanneer dit verhaal ten einde loopt, maar er is hier geen haast bij...
Ik kreeg de afgelopen 30u heel veel de vraag: "En wat ga je nu allemaal doen?". Er zijn veel dingen die ik nog niet weet maar enkele dingen die ik wél al weet of zal doen.
* Neen, ik wil geen directeur worden of een hoger ambt bekleden of een ongelofelijk goed klinkende functie uitoefenen. Neen. Ik wil terug voor 500% voor de klas staan, er is speling voor welke klas dit precies is, maar ik wil mensen helpen om zelf hun opleiding te vervolledigen. Ik wil die persoon zijn die zegt "jij kan dat" en hen erdoor trekken nog voor ze het zelf geloven. Ik wil doen waar ik goed in ben en dat is het uitleggen, ondersteunen en mensen overtuigen dat ze iets kunnen bereiken.
* Neen, ik heb geen nood aan nog een ma-na-ma (master-na-master) of een 'serieuze' vervolgopleiding. Neen, ik zal écht niet eeuwig studeren. Maar neen, ik zal ook niet stilzitten. Ik bén al aan het broeden op nieuwe projectjes/ideetjes/... maar die gaan vooral de creatievere toer op. Denk meer richting het koken, tekenen of misschien word ik wel die barista die ik ooit wou zijn.
* Netflix. Dat is eentje die ik met plezier veel uren zal benutten. Dan hoef ik eindelijk niet meer schaapachtig te grinniken wanneer iedereen over dé serie van het moment praat. Al vond ik dat grinniken zo erg nog niet en is er helemaal niets mis met schapen.
* Koken. Geen grootkeukenmenu meer. Terug verfijning, genieten van wat er op tafel komt in plaats van te zorgen dat iedereen zijn buik gewoon voldoende gevuld is. En misschien vooral zorgen dat mijn buik weer wat minder gevuld is, 't zijn de details die het hem doen.
* Hoewel ik wel te vinden ben voor enkele feestjes (we hadden er gisterenavond al eentje die me erg bevallen is), wil ik vooral RUST. Waar ik vooraf dacht dat ik hierna zou losbreken, wil ik nu vooral eens in de zetel zitten, stressloos met de kiddies knutselen, rustig een theetje drinken, rustig een boekje lezen, rustig een serietje kijken... Rustig. Kernbegrip. En noodzaak. Dus de a-sociaalheid gaat nog even verder, ik zit in mijn bubbel en blijf even in mijn bubbel.
* Ik heb goesting. Goesting om mijn lessen volgend schooljaar eens anders aan te pakken. Goesting om op zoek te gaan naar interactie(re) dingen om mijn afstandscursisten (en ook de 'gewone' cursisten) (nog) meer kwaliteit aan te bieden. Om hen minder eenzaam te maken tussen hun boeken. Nu ik nog héél goed begrijp hoe het voelt als werk/huisvrouw/student, is het de moment om dat ijzer te smeden, nu het nog kokend heet is.
Ik blijf hier voorlopig (?) geregeld een blogske placeren, ik vermoed dat "mama nog veel te leren heeft". We zien wel wanneer dit verhaal ten einde loopt, maar er is hier geen haast bij...
Reacties
Een reactie posten