"Die universiteitsstudentjes, die hebben nogal een leven hé! Die moeten bijna nooit naar de les, die moeten (bijna) geen stage doen, ze krijgen veel minder opdrachten..."
We keken er nogal op neer in de hogeschool. Wij waren degene die het echte werk deden! Wij deden ervaring op tijdens stages én moesten studeren én moesten zorgen dat alle taken op tijd ingediend waren... Die 'van den unief', dat waren verwende gastjes die af en toe eens een boek moesten openslaan.
Ik durfde dit in mijn hoofd al wat in twijfel trekken maar telkens ik een uurrooster van de universiteit zag dacht ik toch: "Amai, zo weinig les, wat doen die hele dagen?". Wat een onterechte rotopmerking. Laat ons zeggen dat ik het pas begon te snappen na een volledig jaar colleges volgen. Het tempo waarop je (Engelstalige, Franstalige...) teksten moet doornemen!
Geen voorgekauwde cursus in de meeste gevallen. Het duurde ongeveer anderhalf jaar eer ik door had dat er meestal geen 'waarheid' was. Pas toen snapte ik dat je echt zelf een kritische blik moet ontwikkelen, liefst in lijn met de visie van de prof. Tenzij je het heel goed kan uitleggen waarom je niet akkoord gaat met zijn/haar visie. En dan nog.
Tekst A zegt 1, tekst B zegt 2, tekst C zegt 3 en wanneer je voor een paper zelf bijkomende literatuur opzoekt blijkt dat er ook nog een optie 4 en 5 bestaan. Om gék van te worden! Tot je beetje per beetje - dankzij veel uren werk - ergens een rode draad vindt. Voor ieder vak opnieuw, ieder semester opnieuw, moet je op zoek gaan naar die rode draad. Ik vond het niet evident, voor anderen valt het misschien (hopelijk) beter mee?
Het deed me ook beseffen hoe verwend we op dat vlak zijn als leerling in het secundair onderwijs en zelfs vaak als student in de hogeschool. Het was nooit in me opgekomen dat het een luxe is om een cursus te hebben waar alles netjes in uitgelegd staat! Maar blijkbaar is dat dus universiteit. Zucht.
De examens waren nog verrassender. Tijdens mijn eerste examenperiode had ik drie vakken afgelegd. Van eentje wist ik: "Wauw, dat heb ik goed gedaan!", de andere twee, daar twijfelde ik over. Bleek ik voor die twee geslaagd te zijn en voor die eerste een regelrechte natuurramp te zijn. Ik kreeg letterlijk een beleefd antwoord: "Ik zou heel hard werken aan de take-homevraag, deze heeft een zeer SLECHTE indruk nagelaten op mij.". Slik.
We kregen de opdracht om te reageren op een bepaalde stelling. En wat had ik gedaan? Een antwoord gegeven. Persoonlijk. Onderbouwd met wetenschappelijk werk maar ook mijn persoonlijke ideeën had ik erin verwoord. Wist ik veel dat dat niet de bedoeling was ! Tip 2: informeer je goed, lees zoveel mogelijk tips en vraag advies, dan kom je dit soort ongewenste blunders niet tegen. Ik behaalde in tweede zit een pak meer en werd niet meer aan de schandpaal genageld. Wat ik ook wil zeggen is: geef niet te snel op! Ik kon in een hoekje gaan wenen zijn en opgegeven hebben maar dat deed ik niet. Ik was universiteits-ontwetend, ik deed mijn best maar op een compleet foute, ongewenste manier. Geef jezelf ruimte en tijd om eraan te werken en heb ook wat vertrouwen in jezelf...
Ik kijk niet meer neer op universiteitsstudenten en dat heeft niets te maken met het feit dat ik er nu zelf eentje ben. Die mensen hebben echt al hun tijd nodig om die pakken te verwerken, om die rode draad te vinden. Intussen heb ik ook de verschillen tussen de twee opleidingsvormen (hogeschool vs universiteit) door. Wie niet graag leest en informatie zelf verwerkt heeft volgens mij weinig te zoeken in een opleiding als pedagogie. Voor andere opleidingen zullen veel vakken volgens mij veel concreter zijn (nieuwe onterechte vooroordelen?) maar die pakken blijven uiteraard wel bestaan.
Mocht ik na mijn zesde jaar onmiddellijk naar de unief geweest zijn, ik zou een fantastisch jaar beleefd hebben! Leuven is een heerlijke stad en ik had ongetwijfeld na drie weken (again) mijn boeken aan de kant gegooid en de plaatselijke horeca ondersteund. De stap uit een TSO-richting naar de unief is volgens mij gi-gan-tisch groot. Mijn courage zou snel verdwenen zijn omdat ik op geen enkel vlak ervaring of kennis had. Ik wil zeker niet zeggen dat het ondoenbaar is maar het maakt het allemaal niet makkelijker. Ik ben heel blij met de weg die ik afgelegd heb (al is die ook niet zo eenvoudig) en het is nooit te laat om toch nog voor dat extra 'papiertje' te gaan!
Dankzij het feit dat ik reeds voor de klas sta zie ik toch de praktische kant van de cursussen. Sommige dingen kan je meteen toepassen/gebruiken. Omgekeerd geldt ook: je mag nog zo zeker zijn dat iets NIET lukt in je klas, als de prof. zegt dat iets wel lukt in praktijk, moet je soms even de oogkleppen opzetten... Algemeen gezien vind ik het een ferme verrijking voor mijn job, op alle vlakken, daarvoor alleen al is het minstens een poging waard als je het echt wil doen.
We keken er nogal op neer in de hogeschool. Wij waren degene die het echte werk deden! Wij deden ervaring op tijdens stages én moesten studeren én moesten zorgen dat alle taken op tijd ingediend waren... Die 'van den unief', dat waren verwende gastjes die af en toe eens een boek moesten openslaan.
Ik durfde dit in mijn hoofd al wat in twijfel trekken maar telkens ik een uurrooster van de universiteit zag dacht ik toch: "Amai, zo weinig les, wat doen die hele dagen?". Wat een onterechte rotopmerking. Laat ons zeggen dat ik het pas begon te snappen na een volledig jaar colleges volgen. Het tempo waarop je (Engelstalige, Franstalige...) teksten moet doornemen!
Geen voorgekauwde cursus in de meeste gevallen. Het duurde ongeveer anderhalf jaar eer ik door had dat er meestal geen 'waarheid' was. Pas toen snapte ik dat je echt zelf een kritische blik moet ontwikkelen, liefst in lijn met de visie van de prof. Tenzij je het heel goed kan uitleggen waarom je niet akkoord gaat met zijn/haar visie. En dan nog.
Tekst A zegt 1, tekst B zegt 2, tekst C zegt 3 en wanneer je voor een paper zelf bijkomende literatuur opzoekt blijkt dat er ook nog een optie 4 en 5 bestaan. Om gék van te worden! Tot je beetje per beetje - dankzij veel uren werk - ergens een rode draad vindt. Voor ieder vak opnieuw, ieder semester opnieuw, moet je op zoek gaan naar die rode draad. Ik vond het niet evident, voor anderen valt het misschien (hopelijk) beter mee?
Het deed me ook beseffen hoe verwend we op dat vlak zijn als leerling in het secundair onderwijs en zelfs vaak als student in de hogeschool. Het was nooit in me opgekomen dat het een luxe is om een cursus te hebben waar alles netjes in uitgelegd staat! Maar blijkbaar is dat dus universiteit. Zucht.
De examens waren nog verrassender. Tijdens mijn eerste examenperiode had ik drie vakken afgelegd. Van eentje wist ik: "Wauw, dat heb ik goed gedaan!", de andere twee, daar twijfelde ik over. Bleek ik voor die twee geslaagd te zijn en voor die eerste een regelrechte natuurramp te zijn. Ik kreeg letterlijk een beleefd antwoord: "Ik zou heel hard werken aan de take-homevraag, deze heeft een zeer SLECHTE indruk nagelaten op mij.". Slik.
 |
Ik kijk niet meer neer op universiteitsstudenten en dat heeft niets te maken met het feit dat ik er nu zelf eentje ben. Die mensen hebben echt al hun tijd nodig om die pakken te verwerken, om die rode draad te vinden. Intussen heb ik ook de verschillen tussen de twee opleidingsvormen (hogeschool vs universiteit) door. Wie niet graag leest en informatie zelf verwerkt heeft volgens mij weinig te zoeken in een opleiding als pedagogie. Voor andere opleidingen zullen veel vakken volgens mij veel concreter zijn (nieuwe onterechte vooroordelen?) maar die pakken blijven uiteraard wel bestaan.
Mocht ik na mijn zesde jaar onmiddellijk naar de unief geweest zijn, ik zou een fantastisch jaar beleefd hebben! Leuven is een heerlijke stad en ik had ongetwijfeld na drie weken (again) mijn boeken aan de kant gegooid en de plaatselijke horeca ondersteund. De stap uit een TSO-richting naar de unief is volgens mij gi-gan-tisch groot. Mijn courage zou snel verdwenen zijn omdat ik op geen enkel vlak ervaring of kennis had. Ik wil zeker niet zeggen dat het ondoenbaar is maar het maakt het allemaal niet makkelijker. Ik ben heel blij met de weg die ik afgelegd heb (al is die ook niet zo eenvoudig) en het is nooit te laat om toch nog voor dat extra 'papiertje' te gaan!
Dankzij het feit dat ik reeds voor de klas sta zie ik toch de praktische kant van de cursussen. Sommige dingen kan je meteen toepassen/gebruiken. Omgekeerd geldt ook: je mag nog zo zeker zijn dat iets NIET lukt in je klas, als de prof. zegt dat iets wel lukt in praktijk, moet je soms even de oogkleppen opzetten... Algemeen gezien vind ik het een ferme verrijking voor mijn job, op alle vlakken, daarvoor alleen al is het minstens een poging waard als je het echt wil doen.
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenHéél mooi verwoord! Zowel hogeschool als universiteit is hard werken, maar op een andere manier. Mijn situatie is natuurlijk anders dan jou (lees geen combinatie met gezin of werk) maar ik vind het studentenleven anders. Als ik terug kijk naar mijn opleiding en die vergelijk met vrienden, zie ik wel dat aan de hogeschool het studentenleventje veel minder is en dat je eigenlijk sneller volwassener moet worden, waarschijnlijk door de stages ;). Aan de universiteit ervaar ik toch meer vrijheid. Die vrijheid is natuurlijk leuk (afspraken, feestjes....) maar vraagt natuurlijk veel zelfstandigheid!
VerwijderenIk kan me goed vinden in jouw verhaal. Toen ik besliste om verder te studeren na de lerarenopleiding, wou ik me ook verdiepen in teksten, maar... het moet inderdaad in de lijn zijn met de visie van de prof ;) Heb ik goed ondervonden na mijn eerste semester! Ik schrok alleen een beetje van de feedback op je take-home vraag. Die manier van feedback geven is nu niet echt wat je noemt pedagogisch verantwoord ;). Je omschrijft het als een blunder, maar zo'n zaken kom je nu eenmaal tegen en dat is helemaal niet erg. Misschien moeten ze de opdracht de volgende keer maar duidelijker formuleren!
Moeilijk hé in het begin, ik ben blij dat ik niet alleen ben! En de feedback is maar één zin uit de mail. Mijn mail eraan voorafgaand was ook nogal naïef (denk ik) en verder heeft de prof in kwestie na mijn tweede wel voldoende extra uitleg gegeven en mocht ik hem zelfs mailen tijdens de vakantie. No hard feelings hier :-)
BeantwoordenVerwijderenIk heb eerst 4 jaar unief gedaan (communicatiewetenschappen) en dan nog een jaartje journalistiek aan de hogeschool. Achteraf gezien was unief toch meer m’n ding. Ik heb daar trouwens ook stage gedaan (uit vrije wil) en op de hogeschool koos ik er bewust voor om dat niet te doen. De eerste keer was het nl. erg tegengevallen. Maar da’s typisch voor onze sector. In ieder geval: wat ik uit die stage leerde, was dat het mij aan het unief aan praktijkervaring ontbrak. Ik had ‘high level’ over een communicatieplan geleerd. Ik had er echter nooit één moeten maken. Dat jaartje hogeschool met z’n praktische opdrachten had ik dus wel nodig. Maar ik vond het ook wel veel handje vasthouden en veel te veel lesuren, voor dingen die wat mij betreft sneller konden gaan. De praktische vakken hebben me in het werkleven zeker geholpen. De examens van de theorievakken waren dan weer een eitje. Ik heb op dat één jaar hogeschool trouwens meer gespijbeld dan op 4 jaar unief. Ik was daar welgeteld 3 keer niet naar de les geweest en één keer daarvan was ik echt ziek. We hadden al zo weinig les, dus vond ik dat ik zoveel mogelijk moest gaan. Beiden hebben hun voor- en nadelen denk ik. Goed dat je nu ook de vergelijking kan maken. En respect om zo te volharden!
BeantwoordenVerwijderenMoeilijk hé, het verschil tussen die twee! Bij mij is het eerder die omgekeerde stap, het willen "meer-weten" al was er toch wat ontgoocheling toen ik merkte dat ze het aan de unief daar ook niet allemaal weten ;-) Het leuke is dat ik dankzij mijn job én de praktische kant én de theoretische kant heb! Sowieso is geen enkele opleiding "perfect" denk ik dan, op bepaalde momenten heb je veel aan de theorie, andere momenten heb je meer aan de praktijk. Journalistiek lijkt me een heel boeiende wereld alleszins!
VerwijderenEn dankjewel voor het complimentje!
VerwijderenErg interessant blog! Over het verschil tussen universiteit en hogeschool heb ik altijd al een persoonlijk verslag willen lezen. Ook hoe jij met je studies omgaat, is interessant om te lezen. Je schrijft erg goed!
BeantwoordenVerwijderenWat fijn om te lezen Lies! Als er nog bepaalde items zijn die je graag eens zou lezen mag je ze zeker doorgeven of mailen naar kdekeyser@gmail.com.
VerwijderenHallo, ik volg je nu al een tijdje (vooral via Instagram) en lees met veel interesse jouw Blog. Ik geef ook les, heb 3 kids maar ben wel wat ouder :-). Op dit moment ben ik serieus aan het nadenken om mezelf bij of om te scholen maar ben er nog niet helemaal uit. Een master behalen zou natuurlijk op verschillende vlakken interessant zijn. Hoe komt het eigenlijk dat je eerst nog de bachelor onderwijskunde moest halen voor je aan je master begon? Kon jij met je lerarenopleiding niet enkel het schakelprogramma volgen en vervolgens de master? Ik hoop dat dat laatste mij lukt (alhoewel ik ervoor vrees vermits mijn diploma niet in het lijstje van de toelatingsvoorwaarden staat)...
BeantwoordenVerwijderenVeel succes met jouw thesis(jaar) en al de rest natuurlijk!
Hoi! Leuk dat je me volgt :-) Ik moest geen bachelor meer behalen maar heb er bewust voor gekozen. Toen ik startte hadden we twee kindjes en ik geen jobzekerheid. Ik wist dus absoluut niet of ik ooit iets extra zou kunnen afwerken. Dus koos ik voor de verkorte bachelor omdat ik dan "iets" zou in handen hebben. Na het volgen van een schakelprogramma zou ik nog steeds niets in mijn handen hebben mocht ik toen stoppen. Een bachelor konden ze ook niet meer afnemen; die blijf je behouden, dus ook als je na tien jaar nog opnieuw wil starten. Het gaf mij persoonlijk meer zekerheid.
VerwijderenIk ben ook effectief een jaar gestopt toen onze jongste nogal wat gezondheidsproblemen had. Toen leek het dus voor mij zeker de goeie keuze geweest. Uiteindelijk ben ik vorig jaar dan toch aan de master gegaan. Maar op zich is het 'normaalste' om eerst een schakel en dan je master te volgen, dan gaat het ook sneller :-)
Welke opleiding heb jij gevolgd en wat zou je graag willen volgen?
Nu stel je me al wat geruster :-). Ik heb voedings- en dieetleer gestudeerd en de GPB-opleiding. Ondertussen geef ik al 15 jaar les, de laatste jaren enkel in de 3e graad tso! Bij de toelatingsvoorwaarden voor het schakelprogramma staan een hele boel richtingen maar je kunt het al raden: niet die van mij. Ik zou voor de educatieve studies gaan, vooral omdat je daar geen stage meer bij hoeft de doen waardoor het mij wat meer haalbaar lijkt om te combineren met het lesgeven (50%). En door alle hervormingen die eraan zitten te komen, heb ik wat schrik eigenlijk...zo hoop ik toch mijn kansen wat te vergroten (ik kan nu enkel voeding geven in bso en tso plus de vakken binnen huishoudkunde, superbizar want ik heb nooit leren strijken, wassen enzovoorts in mijn opleiding!!)
VerwijderenGewoon even informeren bij de nodige universiteiten om te kijken wat kan of niet kan. Educatieve is inderdaad meest interessant als je al lesbevoegdheid hebt, alleen kan je daar niet erg veel extra vakken mee geven, dus goed informeren naargelang wat je zelf wil doen. Verder; het is zeker combineerbaar maar niet te onderschatten, maar dat wist je heus al ;-)
Verwijderen