Mama leert

Ik had het er eerder al eens over, maar ik koos heel specifiek mijn masterproefonderwerp. Eerst en vooral stuurde ik voor de loting naar verschillende promotoren een mailtje om alvast meer informatie te krijgen over wat verwacht werd, wanneer samenkomen mogelijk zou zijn enzoverder. Hiermee wou ik zo goed mogelijk kiezen op alle vlakken: welke tijdstippen waren te combineren met mijn werk/gezin, welke onderwerpen hadden een grote meerwaarde voor mijn huidige job en hoe enthousiast mailden de promotoren terug. Uiteindelijk bleef een top vijf over waaruit ik meedeed voor drie onderwerpen (je mocht drie keuzes aangeven en daarna kreeg je er eentje toegewezen). Ik had absoluut geen goede ervaringen met mijn academische bachelorproef, de begeleiding was helemaal niet afgestemd op werkstudenten en de ondersteuner was voornamelijk bezig om haar eigen huwelijk te plannen en had het "druk, druk, druk". Hoewel ik begrijp dat iedereen het druk heeft, vond ik het achteraf erg spijtig d

't Is echt gebeurd, ik ben afgestudeerd. Mijn laatste mijlpaal qua studeren werd bereikt, on-ge-lo-fe-lijk. Iedereen rondom me weet dat ik de afgelopen maanden dag én nacht gewerkt heb om alles rond te krijgen. Ik was geen mens meer op het einde, maar kijk, het risico dat ik nam was het waard, 't is gelukt. Dat betekent dat ik heel fier, happy en vrolijk zou moeten zijn, maar het dringt nog niet echt door. Nog even wachten op die gekheid dus. Ik kreeg de afgelopen 30u heel veel de vraag: "En wat ga je nu allemaal doen?". Er zijn veel dingen die ik nog niet weet maar enkele dingen die ik wél al weet of zal doen. * Neen, ik wil geen directeur worden of een hoger ambt bekleden of een ongelofelijk goed klinkende functie uitoefenen. Neen. Ik wil terug voor 500% voor de klas staan, er is speling voor welke klas dit precies is, maar ik wil mensen helpen om zelf hun opleiding te vervolledigen. Ik wil die persoon zijn die zegt "jij kan dat" en hen erdoor trekken

Aan allen die ten alle tijde gesupporterd hebben voor mij, proficiat! Zonder jullie aanmoedigingen, schouderklopjes, mentale ondersteuning... zou het zeker een nog meer hobbelige weg geweest zijn! Aan allen die niet gesupporterd hebben, ook proficiat! Jullie hadden het ongetwijfeld zelf niet makkelijk met wat je ook aan het doen was. Ik hoop dat het jullie ook gelukt is! Aan allen die samen met mij in een groepje zaten tijdens één of andere fantastische groepsopdracht, proficiat! We hebben het samen overleefd, met de nodige serieuziteit  maar ook met de nodige humor op tijd en stond. 't Was plezant om er eens niet alleen voor te staan! Aan allen die niet met mij in een groepje zaten, ook proficiat. Jullie hebben ongetwijfeld een plezante avond gemist, maar hopelijk hebben jullie ook af en toe leute gehad. Aan allen die ooit examen afnamen van mij, proficiat! Sommigen vonden het zo plezant dat ik nog eens mocht terugkeren, waar ik uiteraard begrip voor had. Anderen zagen me

Er zijn mensen die het maar niet kunnen laten om naar onze drie nakomelingetjes te kijken en mij te vertellen "hoeveel ze later wel zullen kosten". Dat het erg moeilijk is om enig idee te hebben over wat verder studeren kost. Diezelfde mensen vergeten dat ik eerst en vooral ooit zelf fulltime student was en ten tweede dat ik de laatste jaren zélf mijn opleiding betaalde. Als dikbetaalde  ( ironie!)  ambtenaar met eerdere diploma's heb je geen recht op opleidingscheques, extra ondersteuning, tegemoetkoming.... Dus als je me vraagt wat de laatste jaren letterlijk gekost hebben: véél geld! Ik betaalde volledig inschrijvingsgeld ( kassa, kassa ); treinbiljetten om naar Leuven af te reizen, parkeergeld voor die avonden waarop ik er enkel met de auto kon geraken, boeken, cursussen, rekentoestellen, programma's... Het kostenplaatje was lager dan een kotstudent (uiteraard), maar geregeld 'moest' ik ook op hotel. Als je om 9u 's morgens of om 8u 's morgens een

Misschien, waarschijnlijk, hopelijk, is de komende week officieel mijn laatste week als student. Misschien, omdat ik nog mijn thesisverdediging heb op donderdag (om 8u in het verre Leuven  begot !). Je weet het niet tot je het weet, ik heb alles van a-z zelf geschreven, zelf geanalyseerd, zelf opgezocht... Uiteraard kreeg ik hulp van mijn ongelofelijk behulpzame (géén ironie, 't is de waarheid) promotor, maar ik heb er verdikke hard aan gewerkt (en op gezwoegd). En het eindresultaat vind ik best knap geworden, misschien ook een klein beetje de context (werk - kindjes - gezin - studie) meerekenen maar zelfs zonder die variabelen (jaja, de onderzoekstermen zitten er nog ingestampt) lijkt het me een mooi 'werkje'. Waarschijnlijk, omdat ik maar één vak meer hoefde af te leggen en ik denk dat mijn metafoor die ik voorbereidde best wel goed was. Ik was erg trots op Ben, de tuinarchitect; Jos, de tuinman en Freya, mijn eigenares van de tuin. Daarnaast heb ik de hackathon overl

* Een pak frustraties omtrent het openbaar vervoer en de afgrijselijke afstand tussen West-Vlaanderen en Leuven. En ook een pak relativeringsvermogen, zo ver was het nu ook weer niet, achteraf gezien. * Een hart vol fijne herinneringen aan leuke mensen, grappige situaties en een brok nostalgie naar die opdrachten die vreselijk leken maar achteraf best wel fijne ervaringen waren. * Een hoofd gevuld met nieuwe kennis die het er allemaal niet eenvoudiger op maakt. Zaterdag tijdens mijn mondeling examen ging het erover; ben ik veranderd als leerkracht? Ik denk (hoop) van niet, maar ik stel wel alles (nog) meer in vraag dan tevoren. Ik heb zeker wel bepaalde inzichten die ik meeneem in de verdere 'carrière' en ik deed toffe ideetjes op om in mijn klas te gebruiken. * Een pakje doorzettingsvermogen, hoewel de finishline nog niet bereikt werd, geloof ik nog meer dan tevoren dat je - mits een serieus brok volharding - kan bereiken wat je maar wil. * Realisme, ik weet dat er voo