Rumbeke - Leuven: ongeveer anderhalf uur met de auto; 2u15 met de trein.
Leuven - Rumbeke: ongeveer anderhalf uur terug met de auto of 2u15 met de trein.
Week 1. Ik dacht "Hé, het is krokusvakantie, die files zullen wel meevallen, ik neem de auto.".
Scenario: De heenrit verliep vlekkeloos. Goede muziek op de achtergrond, zon, vol goede moed aangekomen in Leuven. Voor ik terug richting huis vertrok, checkte ik eventjes de files. Prima, net zoals gedacht, een zeer rustige avondspits.
Toen sprong ik in mijn auto en hoorde ik op de radio: "Deze avondspits verloopt zeer rustig, enkel in Zaventem veroorzaakte een ongeval file...".
Conclusie: toch een goeie twee uur erover gereden.
Week 2. Ik schaf me terug een Railpass aan. Goedkoper, geen files en die treinreis kan misschien nog nuttig gespendeerd worden.
Feit 1: ik word ziek wanneer ik lees/schrijf/werk op de trein. Niet altijd, maar wel heel vaak.
Feit 2: ik durf nogal eens de verkeerde trein nemen (Kent ge dat liedje "Met de trein naar Oostende?" Been there, done that, létterlijk... En ik moest helemaal niet naar Oostende.)
Maar goed, vol goede moed parkeerde ik de auto in Izegem en begon het avontuur. De heenreis verliep allesbehalve vlekkeloos. In Izegem was er nogal wat verwarring: zowat alle treinen hadden vertraging en de planning liep in het honderd. Het was niet duidelijk welke trein waar en wanneer nu precies zou aankomen dus ik deed van Carpé Diem en sprong gewoon op de eerste de beste trein (wetende dat hij sowieso in Kortrijk of Brugge zou eindigen).
Ik kwam aan in Kortrijk. Half volgens plan. Daar veranderde ik tweemaal van spoor omdat er steeds een wissel doorgegeven werd en uiteindelijk had ik vertraging. Compleet in de war wist ik begot niet meer hoeveel vertraging maar goed, alle wegen leiden naar Leuven. En ik had een toffe gesprekspartner. Ik moest nog even overstappen in BXL-Zuid. Daar stonden ook allerlei aanduidingen op het scherm te lezen. Weer zo dichtbij en toch zo veraf. Ik dacht er het mijne van en nam van de gelegenheid gebruik om even rustig, rekening houdende met de vertraging, te lunchen. Ik kwam uiteindelijk iets na de middag aan in Leuven.
Maar goed nieuws; de terugreis verliep ei zo na (slechts tien minuutjes vertraging) prima!
Week 3: een vlekkeloze start. Netjes in Izegem geparkeerd, de juiste trein op, op tijd een overstap en rechtstreeks naar Leuven. Fantastisch. Sms'je naar het thuisfront: "Vandaag loopt het goed, tot vanavond!"
Maar hoe de terugreis eruitzag, dat is een ander paar mouwen...
Start: ik neem de trein om 16u35 in Leuven. Tegen alle verwachtingen in geraakte ik op tijd in het station om deze trein te nemen, een wonder! Happy happy joy joy... Maar wacht.
De trein rijdt tot Brugge waar ik een eenvoudige overstap richting Kortrijk moet maken om in Izegem eruit te hoppen. Omstreeks 18u komt de trein (volledig volgens plan) aan in Brugge. Daar zie ik staan: +10 minuten bij mijn volgende trein. Voor één keer ben ik blij: ik heb tijd om iets warms te halen (de temperaturen lieten het nogal afweten gisteren). Ik kom buiten uit de Starbucks, kijk opnieuw en zie iets staan in het genre "DEZE TREIN KOMT NOOIT MEER". Niet letterlijk natuurlijk, dit was even een vrije vertaling door mezelf.
Weetje: er lag een stuk plastic (?!) op de rails tussen Oostende - Brugge waardoor alle treinen richting Lichtervelde, Kortrijk en omstreken niet op hun bestemming konden raken.
Bon, het is pas 18u25, ik kan nog steeds voor 20u thuis geraken (de echtgenoot heeft een match om 20u). Ik luistervink en hoor één van de technici zeggen: "Ge gaat terug naar Gent moeten als ge wilt thuis geraken, dit kan hier nog uren duren.". Uren?! Ik wacht nog een kwartier en beslis dan ook maar terug af te druipen richting Gent-Sint-Pieters, waar ik vandaan kwam. Oké.
Je kent Murphy; mijn smartphone was niet zo smart meer en was platter dan plat. In de trein vloog ik dus richting stopcontact om vijf minuten later door de conducteur op de vingers getikt te worden. Geaaid is beter, ze was vriendelijk maar ik keek nogal vreemd toen ze zei: "Meiske, ge zit ier in èèste klasse hè.". Crap, weer verhuizen, bye bye stopcontact en bye bye contact met de rest van de wereld.
Aangekomen in Gent-Sint-Pieters: freezing cold. Ik draag nooit een muts, handschoenen en heb altijd te warm. Gisteren was het dus -704 graden (een beetje overdrijven kan nooit kwaad). Gelukkig vond ik het gisterennamiddag tijd om na 10 jaar toch eens een muts aan te schaffen. Omdat we komend weekend misschien wel eens een wandeling zouden doen in de koude. Nog nooit zo dankbaar geweest dat ik een muts hàd.
Na tien minuten bevriezen kon ik de trein op naar Kortrijk deze keer. In Kortrijk vroor er een nog een deel af en uiteindelijk kwam ik rond 20u30 aan in Izegem.
Voor wie de weg kwijt was (je bent toch niet met de trein hoop ik?):
Ik ging via Leuven (vertrek om 16u35), Gent-Sint-Pieters naar Brugge, terug naar Gent-Sint-Pieters. Van daaruit nam ik de trein naar Kortrijk om daar nog even een nieuwe trein te zoeken richting Izegem. Ik kwam thuis om 20u40.
Ik durf amper na te denken over hoe week vier er zal uitzien eerlijk gezegd...
Reacties
Een reactie posten