Ik had het er eerder al eens over, maar ik koos heel specifiek mijn masterproefonderwerp. Eerst en vooral stuurde ik voor de loting naar verschillende promotoren een mailtje om alvast meer informatie te krijgen over wat verwacht werd, wanneer samenkomen mogelijk zou zijn enzoverder. Hiermee wou ik zo goed mogelijk kiezen op alle vlakken: welke tijdstippen waren te combineren met mijn werk/gezin, welke onderwerpen hadden een grote meerwaarde voor mijn huidige job en hoe enthousiast mailden de promotoren terug.
Uiteindelijk bleef een top vijf over waaruit ik meedeed voor drie onderwerpen (je mocht drie keuzes aangeven en daarna kreeg je er eentje toegewezen). Ik had absoluut geen goede ervaringen met mijn academische bachelorproef, de begeleiding was helemaal niet afgestemd op werkstudenten en de ondersteuner was voornamelijk bezig om haar eigen huwelijk te plannen en had het "druk, druk, druk". Hoewel ik begrijp dat iedereen het druk heeft, vond ik het achteraf erg spijtig dat het zo gelopen was en had ik geen fijn gevoel overgehouden aan het hele proces én aan het resultaat...
Deze keer stuurde ik meteen nadat de loting bekend was een mail naar <mijn promotor>, tot mijn grote opluchting kreeg ik énorm snel antwoord terug en zag zij dit ook volledig zitten. Tijdens ons eerste gesprek vermeldde ik al over mijn doodsangst voor statistiek en over mijn negatieve ervaringen. Na dit gesprek zat mijn hoofd dan wel bomvol, ik had er vertrouwen in. Zij was enorm enthousiast over haar werkveld en daarnaast kreeg ik twee uur later al een mailtje met literatuurtips, contactgegevens van de leerkracht bij wie het onderzoek uitgevoerd zou worden en wat nuttig advies. Een topstart dus, wat een verschil!
Wat betreft mijn masterproef heb ik zeer veel steun gehad aan haar, zowel inhoudelijk (zij is dan wel de experte, ze wou dit ook delen!) als moreel ("Ge zijt goed bezig, komaan, nog even volhouden!"). Ik kan amper uitdrukken hoe dankbaar ik ben voor al onze gesprekken, de gigantische hoeveelheid mails (sorry), de keren dat we samen konden zitten om het geheel te bespreken...
Hoewel het jaar toch wel erg zwaar was (eerlijk is eerlijk), is het dankzij deze goede hulp dat ik mijn eigen limieten kon overschrijden. Stomme fouten (jap, ik ben me er bewust van...) werden met enige tact opgemerkt en kon ik aanpassen, mijn vele uren analyses werden dankbaar onthaald, en voor mijn verdediging (waarbij het angstzweet al uitbrak), kreeg ik nog een schouderklopje.
Wanneer ik bepaalde verhalen hoor over promotoren die de student als hulpje gebruiken, die geen tijd hebben om af te spreken of aan het einde nog een verrassende analyse willen toevoegen, prijs ik me zeer gelukkig dat dit allemaal niet gebeurd is. Had ik wel zo'n promotor gehad, dan zou ik waarschijnlijk écht de handdoek in de ring gegooid hebben en uitgezwaaid zijn zonder diploma.
Dus die "I did it" slaat niet enkel op "I", maar ook op mijn promotor, op de leerkracht die het onderzoek afnam en op mijn co-promotor (die voor de eindmeet nog heel wat mee geholpen heeft!). Dames, alledrie een hele dikke dankjewel voor jullie enorme hulp en de onophoudelijke mentale boost!
Uiteindelijk bleef een top vijf over waaruit ik meedeed voor drie onderwerpen (je mocht drie keuzes aangeven en daarna kreeg je er eentje toegewezen). Ik had absoluut geen goede ervaringen met mijn academische bachelorproef, de begeleiding was helemaal niet afgestemd op werkstudenten en de ondersteuner was voornamelijk bezig om haar eigen huwelijk te plannen en had het "druk, druk, druk". Hoewel ik begrijp dat iedereen het druk heeft, vond ik het achteraf erg spijtig dat het zo gelopen was en had ik geen fijn gevoel overgehouden aan het hele proces én aan het resultaat...
Deze keer stuurde ik meteen nadat de loting bekend was een mail naar <mijn promotor>, tot mijn grote opluchting kreeg ik énorm snel antwoord terug en zag zij dit ook volledig zitten. Tijdens ons eerste gesprek vermeldde ik al over mijn doodsangst voor statistiek en over mijn negatieve ervaringen. Na dit gesprek zat mijn hoofd dan wel bomvol, ik had er vertrouwen in. Zij was enorm enthousiast over haar werkveld en daarnaast kreeg ik twee uur later al een mailtje met literatuurtips, contactgegevens van de leerkracht bij wie het onderzoek uitgevoerd zou worden en wat nuttig advies. Een topstart dus, wat een verschil!
Wat betreft mijn masterproef heb ik zeer veel steun gehad aan haar, zowel inhoudelijk (zij is dan wel de experte, ze wou dit ook delen!) als moreel ("Ge zijt goed bezig, komaan, nog even volhouden!"). Ik kan amper uitdrukken hoe dankbaar ik ben voor al onze gesprekken, de gigantische hoeveelheid mails (sorry), de keren dat we samen konden zitten om het geheel te bespreken...
Hoewel het jaar toch wel erg zwaar was (eerlijk is eerlijk), is het dankzij deze goede hulp dat ik mijn eigen limieten kon overschrijden. Stomme fouten (jap, ik ben me er bewust van...) werden met enige tact opgemerkt en kon ik aanpassen, mijn vele uren analyses werden dankbaar onthaald, en voor mijn verdediging (waarbij het angstzweet al uitbrak), kreeg ik nog een schouderklopje.
Wanneer ik bepaalde verhalen hoor over promotoren die de student als hulpje gebruiken, die geen tijd hebben om af te spreken of aan het einde nog een verrassende analyse willen toevoegen, prijs ik me zeer gelukkig dat dit allemaal niet gebeurd is. Had ik wel zo'n promotor gehad, dan zou ik waarschijnlijk écht de handdoek in de ring gegooid hebben en uitgezwaaid zijn zonder diploma.
Dus die "I did it" slaat niet enkel op "I", maar ook op mijn promotor, op de leerkracht die het onderzoek afnam en op mijn co-promotor (die voor de eindmeet nog heel wat mee geholpen heeft!). Dames, alledrie een hele dikke dankjewel voor jullie enorme hulp en de onophoudelijke mentale boost!
Reacties
Een reactie posten